من دلم میخواهد
خانهای داشته باشم پر دوست،
کنج هر دیوارش دوستهایم بنشینند
آرام گل بگو گل بشنو…؛
هر کسی میخواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ به من هدیه کند.
شرط وارد گشتن
شست و شوی دلهاست
شرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست…
بر درش برگ گلی میکوبم
روی آن با قلم سبز بهار مینویسم
ای یار خانهی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
خانه دوست کجاست؟
(فریدون مشیری)